Τα έργα μας αντανακλούν τον τρόπο με τον οποίον προσεγγίζουμε τον φωτισμό. Μια προσέγγιση που για εμάς είναι καίρια. Πολλοί λένε πως χρησιμοποιούν το φως για να “βελτιώσουν τους χώρους”, “να κρύψουν ατέλειες”, “να τονίσουν την ομορφιά”. Το φως όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά. Το φως αποτυπώνει απλά την πραγματικότητα. Λέει την αλήθεια. Περιγράφει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Δεν αποτελεί κομμάτι μιας οπτικής απάτης που εκμεταλλεύεται τους περιορισμούς τής ανθρώπινης όρασης, όπως για παράδειγμα το δωμάτιο με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες ενός λούνα παρκ. Ο ρόλος του μάγου, του θαυματοποιού, δεν του ταιριάζει· είναι κόντρα σε ό,τι πρεσβεύει. Και αυτό, αργά ή γρήγορα, φαίνεται. Το φως είναι ο αφηγητής σε μια ιστορία γραμμένη από τον χώρο και τον χρόνο, στην οποία το ίδιο δεν μπορεί ν’ αλλάξει λέξη. Αυτό που πρέπει να κάνει, είναι απλά να τη μεταφέρει με ακρίβεια και καθαρότητα.

Ο φωτισμός -όπως και η αρχιτεκτονική- διαθέτει μια ειλικρίνεια, μια ασίγαστη επιθυμία να πει τα πράγματα έτσι όπως είναι. Το φως στην καθημερινότητα -ανάλογα με τη χρήση του- μπορεί να κάνει τη ζωή των χρηστών ενός χώρου λίγο ευκολότερη ή λίγο δυσκολότερη. Εκεί επικεντρώνεται το ενδιαφέρον μας· στους χρήστες, και όχι στον χώρο. Ένα δωμάτιο, είτε το φωτίσεις με το μονοχρωματικό κίτρινο φως μια λάμπας χαμηλής πίεσης νατρίου που κρέμεται στο κέντρο του, είτε με τις πιο σύγχρονες πηγές, τοποθετημένες με βάση μια προσεγμένη μελέτη, θα είναι ακριβώς το ίδιο. Ο χώρος δεν αλλάζει. Αυτό που θα διαφέρει θα είναι το συναίσθημα και η αντίληψη των ανθρώπων. Τουλάχιστον στην αρχή, γιατί η ανθρώπινη όραση έχει μια αξιοθαύμαστη ικανότητα προσαρμογής, ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες.