Ο σχεδιασμός των 38 δωματίων εμπνέεται άμεσα από την ιστορία και τον χαρακτήρα του αρχικού κτιρίου Art Deco και από τη σύγχρονη ζωή της αρχαίας πόλης στην οποία βρίσκεται.
Η κύρια πρόκληση του έργου ήταν η επαναλειτουργία της διάταξης του κτιρίου. Αρχικά, χτίστηκε για να στεγάσει χώρους λιανικής πώλησης, γραφεία και διαμερίσματα, σε μια εποχή που δεν αντιμετώπιζε τα κτίρια ως μελλοντική κληρονομιά, επομένως η δομή σχεδιάστηκε για να ταιριάζει με τη χρήση για την οποία προοριζόταν εκείνη την εποχή. Η δύσχρηστη κατασκευή απαιτούσε μία καινοτόμα προσέγγιση για να αναδιοργανωθεί η διάταξη του κτιρίου, ώστε να είναι λειτουργική για τη νέα του χρήση. Πιο πρόσφατα, το εσωτερικό του κτιρίου ξηλώθηκε, αφήνοντας μόνο την πρόσοψη και ορισμένα δομικά στοιχεία, για να παρέχουν στοιχεία της ιστορίας του και να κατευθύνουν τις αποφάσεις του νέου σχεδιασμού.
Τα δωμάτια των κατώτερων ορόφων επωφελούνται από τα υψηλότερα ταβάνια, αλλά ανεβαίνοντας, ο αριθμός των δωματίων σε κάθε όροφο μειώνεται, καθώς αυξάνεται το μέγεθος του δαπέδου για να αντισταθμιστεί το μικρότερο ύψος των ταβανιών. Ο τελευταίος όροφος βρίσκεται πίσω από το μπροστινό μέρος του κτιρίου, γεγονός που επιτρέπει μεγαλύτερα μπαλκόνια καθώς και εκτενέστερη θέα σε όλη την Αθήνα. Οι κατόψεις αναδημιουργήθηκαν, αφού έγινε παρέμβαση γύρω από τις κολώνες και τα ανοίγματα, για να οργανωθεί ένα αντισυμβατικό σύστημα δωματίων και κοινόχρηστου χώρου, που μεγιστοποιεί τις ιδιότητες του κτιρίου και ελαχιστοποιεί τους περιορισμούς του. Καθώς το κτίριο είχε ήδη ξηλωθεί εσωτερικά, ο στόχος ήταν να διατηρηθεί ό, τι παρέμεινε, ώστε να προβληθούν ως πολύτιμα και ζωτικά στοιχεία ιστορικής αξίας. Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως κατευθυντήριες γραμμές για αποφάσεις σχεδιασμού που έγιναν αλλού, όπως για παράδειγμα ο κύριος διάδρομος σε κάθε όροφο, που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αντικατοπτρίζει την καμπύλη της πρόσοψης του κτιρίου. Η εμπνευσμένη από την Αθήνα φιλοσοφία της μελέτης, ήταν να δημιουργηθεί μία ευρύτερη κύρια «λεωφόρος», από την οποία θα προκύπτουν μικρότερα πλαϊνά «σοκάκια», που το καθένα θα οδηγεί σε 2 ή 3 δωμάτια, δημιουργώντας ιδιωτικότητα και ηχομόνωση για τους επισκέπτες. Η δημιουργική ερμηνεία του παραδοσιακού διαδρόμου του ξενοδοχείου, που μιμείται την αστική διάταξη της κεντρικής Αθήνας, οδηγεί φυσικά στη δημιουργία «πλατειών γειτονιάς». Αυτοί οι κοινόχρηστοι χώροι εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς σε κάθε όροφο, από την τραπεζαρία και το σαλόνι έως το κέντρο ευεξίας και τον χώρο όπου μπορεί κανείς να εργαστεί.
Οι περιορισμοί του ακανόνιστου δομικού δικτύου σημαίνουν επίσης, ότι κάθε δωμάτιο έχει τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Οι λοξά κεκλιμένοι τοίχοι, οι γωνίες που έχουν απομείνει, τα κενά του χώρου και τα διάφορα ύψη οροφής έχουν αντιμετωπιστεί δημιουργικά, για να απομακρύνουν κάθε αίσθηση αμηχανίας ή στενότητας. Αντ’ αυτού, τα δωμάτια είναι ανοιχτά και ευάερα, με χαριτωμένα σκαλισμένα ντους, και εγκαταστάσεις αποθήκευσης που βρίσκονται μέσα στον χώρο χωρίς να αποτελούν εμπόδια. Ο εσωτερικός σχεδιασμός εμπνέεται άμεσα από τον εκσυγχρονισμένο νεωτερισμό της αρχιτεκτονικής, με τις καμπύλες και τα επαναλαμβανόμενα σχέδια της πρόσοψης και των μπαλκονιών. Η παραδοσιακά διαμορφωμένη πρόσοψη εισήχθη μέσα στα δωμάτια, καλύπτοντας τους εξωτερικούς τοίχους και προσφέροντας έναν υπαινιγμό της εξωτερικής ταυτότητας του κτιρίου στο εσωτερικό του. Το χαρακτηριστικό γκρι χρώμα αυτής της βαμμένης επίστρωσης, αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης για τη σύνθεση της παλέτας χρωμάτων και υλικών στα δωμάτια. Το μωσαϊκό στο πάτωμα προσφέρει μία ευχάριστη απαλή απόχρωση στον χώρο. Η κλασικά βαρύτερη αμερικανική καρυδιά προσθέτει ζεστασιά και βάθος, και η ροδοκόκκινη-ροζ βελούδινη ταπετσαρία προσφέρει την αίσθηση αίγλης που αρμόζει στο ύφος του κτιρίου. Η παλέτα διευρύνεται και συμπληρώνεται από μια επιλογή από έντονα, τολμηρά έπιπλα και ειδικά σχεδιασμένα ορειχάλκινα στοιχεία.
Οι επισκέπτες απολαμβάνουν την εξατομικευμένη εμπειρία διαμονής σε ένα κτίριο με ιστορία και χαρακτήρα που έχει διατηρηθεί με σεβασμό, μέσα από τη σαφήνεια και την προφανή απλότητα της νέας διάταξης και της χωροταξικής κατανομής του και με τη βελτίωση μέσω της εξισορρόπησης της αυστηρότητας του παλιού με την κομψότητα του νέου.
