Η πρόταση του αρχιτεκτονικού γραφείου αφορά μία διαφορετική μορφή τουρισμού, κατά την οποία το κλειστό κουτί-θερμοκήπιο ξετυλίγεται-ανοίγει, για να φιλοξενήσει και να κατοικηθεί για την περίοδο της αγρανάπαυσης.
Για να προκαλέσει το άνοιγμα του ίδιου του κελύφους του κουτιού, η σχεδιαστική ομάδα αφαίρεσε όλα τα υλικά στέγασης και κράτησε μόνο τον μεταλλικό σκελετό του. Ο κάναβος διαστάσεων 3 επί 6 μέτρα πυκνώνει κατά ένα φάτνωμα, και ο σχεδιασμός πατάει σε νέο κάναβο 1,5 αντί του 3, ώστε να είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο μέτρο και την κοινή σωματικότητα.
Ξύλινα πανέλα, καραβόπανα και καλαμιές σε διάφορα ύψη και μεγέθη έρχονται και τοποθετούνται πάνω στο πλαίσιο του κουτιού, ώστε να σχηματίσουν χώρους όπως ένα τραπέζι, ένα γραφείο και ένα κρεβάτι. Σκοπός είναι ο σχεδιασμός του ελάχιστου δυνατού, βάσει μιας απλής κατασκευαστικής λογικής.
Προβλέπονται συστήματα από σχοινιά και γάτζους για όσες πλατφόρμες πέφτουν για να σχηματίσουν λειτουργίες, ενώ όσες κλειδώνουν προς τα πάνω μπορούν να ασφαλιστούν με στοπ εσωτερικά του σκελετού.
Στις σωστές θέσεις και τα κατάλληλα ύψη, διαμορφώνεται μια μονάδα κατοίκησης που παρέχει τα εξής:
Τραπέζι φαγητού: Μπορούν να κατέβουν 2 πλατφόρμες που βρίσκονται σε ύψος καθίσματος και μια ενδιάμεση σε ύψος τραπεζιού, και έτσι δημιουργείται ένα τραπέζι για δυο ή και τρία άτομα.
Γραφείο: Πατώντας πάνω στο ένα από τα δυο καθίσματα, μπορεί κάποιος να ανέβει και να αξιοποιήσει μια πιο ιδιωτική πλατφόρμα, ώστε να πάρει ένα βιβλίο και να το διαβάσει ή να γράψει στο γραφείο.
Κρεβάτι: Στη λογική ότι η ιδιωτικότητα διαμορφώνεται καθ’ ύψος, μπορεί κάποιος να ανέβει τη σκάλα η οποία είναι ναυτικού τύπου, και πατώντας στο πλατύσκαλο να ανοίξει το πλαίσιο με το καραβόπανο που σηματοδοτεί την είσοδο προς το κρεβάτι. Στη συνέχεια ξαπλώνει στο κρεβάτι που δημιουργείται από τον σκελετό του θερμοκηπίου και το καραβόπανο σε έκταση. Το κρεβάτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα ή και δύο άτομα, και στην οροφή από καλαμιές μπορεί να ανοίξει παράθυρο που αποκαλύπτει τον ουρανό.
Λουτρό: Στις ίδιες πλατφόρμες μπορούν να δημιουργηθούν οι υγροί χώροι της μονάδας. Τοποθετούνται δύο βρύσες σε διαφορετικά ύψη, ώστε να εξυπηρετούνται ενήλικες και παιδιά. Εμφανίζονται όταν οι πλατφόρμες βρίσκονται σε κάθετη θέση. Τέλος, στη μικρή πλατφόρμα που ανοίγει πάνω από τις βρύσες υπάρχει χωνευτό σύστημα για ντουζ.
Βιβλιοθήκη: Απέναντι από την κάθε κατοικία, τοποθετείται ένα σύντομο κοινόχρηστο πρόγραμμα, μια μικρή δανειστική βιβλιοθήκη και μια ξαπλώστρα την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί ο οποιοσδήποτε.
Έτσι δημιουργείται μια μονάδα κατοίκησης που μπορεί να φιλοξενήσει από ένα έως τρία άτομα, προσφέροντας μια πολυεπίπεδη υπαίθρια εμπειρία.
Η μονάδα κατοίκησης που προτείνουμε μπορεί να αναπαραχθεί σε επανάληψη και να οργανωθεί σε «γειτονιές», οι οποίες στη συνέχεια μοιράζονται επιπλέον: ένα ξεχωριστό κοινόχρηστο θερμοκήπιο που περιέχει κουζίνες και πλυσταριά, ένα πιο απομακρυσμένο θερμοκήπιο που χρησιμοποιείται ως κοινόχρηστα wc και τέλος έναν υδροβιότοπο για το φιλτράρισμα των γκρίζων νερών.
Κουζίνες και πλυσταριά: Οι κουζίνες και τα πλυσταριά ακολουθούν την ίδια σχεδιαστική λογική και ξετυλίγονται και αυτά από την όψη του θερμοκηπίου.
Κοινόχρηστα WC: Τα θερμοκήπια των WC είναι πάλι στη λογική των πανέλων στις όψεις. Ο χρήστης καλείται να διαμορφώσει μόνος του τον χώρο, κλείνοντας τα πανέλα γύρω από την τουαλέτα. Στα θερμοκήπια αυτά βρίσκονται οι απορροφητικοί βόθροι του συγκροτήματος.
Οι πολλαπλές επιλογές που δίνει η σχεδιαστική ομάδα, όπως και η χρήση των κατοικιών, δημιουργούν διαφορετικές εκδοχές όψης και ένα παιχνίδι φωτός, σκιάς και αέρα. Η τυχαιότητα της όψης παραπέμπει στο φυσικό τοπίο, στη λογική ότι μια προκαθορισμένη τυποποίηση προσεγγίζει μάλλον το αστικό.
Έτσι, σχεδιάζεται μία νέα γεωργική έκταση/γη, που λειτουργεί ως μία πλήρης τουριστική μονάδα η οποία ταυτόχρονα καλλιεργείται και καλλιεργεί.
Ο παιδικός κήπος: Τέλος, προτείνεται ένας μεγάλος παιδικός κήπος, μια παιδική χαρά, να τοποθετείται κεντρικά του συγκροτήματος. Είναι μη σκεπασμένος και έχει παντού παιχνίδια. Κάποια από αυτά στον σκελετό και κάποια ελεύθερα στον χώρο. Εκεί δημιουργούνται αναμνήσεις και το παιχνίδι γίνεται το κύριο θέμα διακοπών.
Κατά τον Einstein, το παιχνίδι είναι η υψηλότερη μορφή έρευνας, και όταν σου δίνουν ως πεδίο σχεδιασμού ένα κουτί, ένα πρωταρχικό, ορθοκανονικό σχήμα που θυμίζει σε μορφή την παιδική ζωγραφιά ενός σπιτιού, τότε η έρευνα σε οδηγεί από μόνη της προς το παιχνίδι.
Στον παιδικό κήπο, ενήλικες και παιδιά γίνονται συνομήλικοι.
Το παιχνίδι και η έκπληξη είναι η ουσία της παρέμβασής μας και διέπει όλους τους προτεινόμενους χώρους.
*Τζιτζίκια στήσαν τον χορό στο ντάλα μεσημέρι και στέκουν γύρω τα παιδιά και παίζουν παλαμάκια.
Γ. Ρίτσος,
Παιχνίδια τ’ ουρανού και του νερού, Kέδρος
