Πρόκειται για τον επανασχεδιασμό του παλαιότερου και πιο μικρού κτιριακού όγκου, από τους τρεις μιας ξενοδοχειακής μονάδας 3***, μιας τυπικής οικογενειακής επιχείρησης στο «αναρχικό», «σουρεαλιστικά» κτισμένο, από όλες τις απόψεις «μοναδικό» Φαληράκι της Ρόδου.
Το κτίριο αυτό είναι κτισμένο τη δεκαετία του ’80, με την κυρία όψη του πάνω στον κεντρικό επαρχιακό δρόμο σύνδεσης με την πόλη της Ρόδου, και έχοντας έμμεση θέα στη θάλασσα από τους εξώστες του και μόνο.
Ο σχεδιασμός της ανακαίνισης αφορά τμήμα του ισογείου, που φιλοξενεί την είσοδο με τη reception, το lobby και τα γραφεία της ξενοδοχειακής μονάδας, τα 15 δωμάτια του ορόφου, καθώς και τις όψεις του κτιριακού όγκου. Όσον αφορά τις όψεις, και ιδιαιτέρως την κύρια όψη, ο σχεδιασμός επιλύθηκε με αρχές προσαρμοσμένες κυρίως σε ένα «αστικό» περιβάλλον, μιας και το ξενοδοχείο βρίσκεται σε ένα δομημένο περιβάλλον χωρίς άμεση επαφή με τη θάλασσα. Έτσι, χωρίς μεγάλες επεμβάσεις, σχεδιάσαμε καθαρούς και απέριττους επαναλαμβανόμενους όγκους, που η μόνη σύνδεση με την ευρύτερη έννοια του ελληνικού νησιού –δηλαδή τη θάλασσα και τον ουρανό– να είναι το λευκό χρώμα. Με ογκομετρικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας υλικά και μνήμες της Ρόδου, σχεδιάστηκαν η reception και το lobby.
Στα 15 δωμάτια του ορόφου ο σχεδιασμός έγινε με γνώμονα την «ελληνικότητα», τα υλικά και τα σύμβολά της, αλλά έχοντας παράλληλα μια πιο αφαιρετική, pop διάθεση. Έτσι, τσιμεντοκονίες, αδρά ξύλα, τσιμεντοπλακάκια, καφάσια, δαντέλες, μάτια, ψάρια, κ.α. μπλέκονται με το μπλε του αιγαίου, το φούξια της βουκαμβίλιας, το κίτρινο του λεμονιού ή το πράσινο της ελιάς, για τη δημιουργία τεσσάρων τύπων δωματίων που «καλημερίζουν» ευχάριστα τον επισκέπτη κάθε πρωί.
